جهت توضیح زخم پای دیابتی بهتر است با دیابت بیشتر آشنا شویم. همانطور که می دانید بالا بودن غیر طبیعی میزان قند خون را بیماری دیابت یا به اصطلاح بیماری قند می نامند.
بالا بودن طولانی مدت قند خون باعث آسیب به همه ی ارگان های بدن از جمله مغز، چشم، قلب ، کلیه و همچنین رگ های بدن می شود. به همین دلیل است که به همه ی بیماران دیابتی توصیه می شود، علاوه بر کنترل کامل قند خون خود، توسط پزشکان متخصص مربوطه از جمله متخصص قلب ، غدد ، چشم و غیره مرتبا و حداقل سالیانه ویزیت شوند.
یکی از مهم ترین عوارض دیابت تخریب رگ ها و عروق بدن می باشد که در طولانی مدت مشکلات عدیده ای را برای بیماران ایجاد می کند. از رگ های درگیر هم رگ های پاها بیشترین شیوع را دارند. چرا که پاها به علت قامت ایستاده انسان دارای خون بیشتر ( به علت جاذبه ) و همچنین در معرض آسیب های بیشتری هستند.
این آسیب ها می تواند به علت خاصیت تحمل وزن و فشار، فشار بدن باشد. می تواند به علت زخم های مربوط به کفش های نامناسب ، مشکلات ناخن و هزاران علت دیگر ایجاد شود.
در افراد عادی زخم ها و مشکلات پاها و اندام تحتانی سریع تر از بیماران مبتلا به دیابت بهبود می یابند، و این مورد را حتما خود بیماران نیز متوجه شده اند، که چرایی این موضوع نیازمند بخشی جدا و توسط همکاران فوق تخصص غدد می باشد. ولی در کل 2 نکته ی مهم وجود دارد:
- تضعیف سیستم ایمنی بدن در بیماران دیابتی
- کاهش خونرسانی برای تغذیه سلول های آسیب دیده به علت مشکلات عروقی ایجاد شده توسط دیابت.
به همین دلیل است که همیشه به بیماران مبتلا به دیابت توصیه می شود همیشه پاهای خود را معاینه کنند، جوراب های نپوشند و کفش های طبی راحت استفاده کنند و … .
چرا که اگر زخم ایجاد شود ، درمان آن ساده نخواهد بود، به خصوص اگر شدید باشد.
برای جلوگیری از ایجاد زخم چه باید کرد؟
خب اول از همه، تغذیه سالم و کنترل دقیق قند خون همراه با رعایت توصیه های ایمنی ! که در موارد بالا تا حدودی ذکر شد.
جهت اطلاعات بیشتر می توانید با پزشک معالج خود تماس بگیرید.
علائم پای دیابتی یا زخم پای دیابتی چیست و چه باید کرد؟
ابتدا ، شایان ذکر است که حدود 15-3-% ( یعمی 1 تا 2 نفر از هر 6 نفر) فرد مبتلا به دیابت دچار عوارض دیابت در اندام تحتانی و زخم پای دیابتی می شوند. در نتیجه این عارضه همیشه برای دیگران نیست و باید جدی گرفته شود! علائم آن بسیار شایع و گسترده است: سوزش پا، تورم، گرمی، احساس کرختی، درد، گزگز کردن، سیاهی و کبود شدن و در مراحل انتهایی ، زخم پا!!
همانطور که گفته شد ، درمان زخم پا بستگی به شدت آن دارد. گاها بستری و استفاده از داروهای قوی ضد میکروبی همراه با پانسمان های خاص کافیست. گاها نیازمند برداشتن بافت ها و سلول های مرده است. گاهی اوقات جراحی وسیع تر و حتی قطع عضو می شود.
اخیرا شیوه ی تازه ای از درمان معرفی شده که در واقع جهت جلوگیری از قطع عضو می شود. در این شیوه پزشک فوق تخصص قلب با ایتفاده از کاتر های مخصوص و گاها استفاده از فنر و بالون ، رگ های پا را باز می کند تا خون رسانی به محل زخم افزایش یافته و علاوه بر ترمیم سریع زخم ، بیمار را از قطع عضو بر حذر دارد. برای این منظور باید به پزشک فوق تخصص آنژیوگرافی/آنژیوپلاستی مراجعه کنید تا پس از مشاوره و بررسی دقیق ، پلن درمانی شما آماده گردد.
